Toen ik Pascalle (1992) voor het eerst ontmoette voelde ik meteen dat ik bij de juiste persoon voor mijn troostvaasjes was. Pascalle is met haar roze haar en sprookjesachtige make-up een bijzondere verschijning. Na het afronden van haar bachelor aan de Willem de Kooning academie is ze gaan werken als zelfstandig keramist. Ze maakt werk in opdracht, ze geeft cursussen en ze maakt fantastisch eigen werk.
Thema’s bij haar eigen werk zijn oprechte emoties en verbinding. Emoties en verbinding lijken beide steeds minder zichtbaar door een digitale samenleving die voornamelijk over de ‘buitenkant’ gaat.
“When someone you love becomes a memory, that memory becomes a treasure.” — Unknown
Ik kan uren luisteren naar de verhalen van Pascalle over haar eigen ontwikkelde glazuren, conceptuele gedachtegangen en haar belevenissen. Het liefst voegt Pascalle eigenlijk overal wat glitter aan toe.
Verdriet is bij niemand hetzelfde.
Er is ook niet één vaasje precies hetzelfde.
Elk Troostvaasje is zorgvuldig, met de hand,
op de draaischijf gemaakt, daarna afgebakken
en met liefde geglazuurd.
